...Σήμερα ξύπνησα νωρίς το πρωί…
Έφτιαξα καφέ άναψα ένα τσιγάρο...
Μετά σε θυμήθηκα…
Μου ‘ρθε μια εικόνα σου στο μυαλό. Αναστέναξα…
Που να ‘σαι τώρα; Αφού δεν είσαι εδώ δεν είσαι πουθενά. Έκλαψα…Μετά πάλι το μετάνιωσα...
Δε χωράνε τα δάκρυα στις όμορφες ιστορίες αγάπης
Μόνο ευτυχισμένες στιγμές μέσα στις δίνες του χρόνου...
Μόνο χαμόγελα. Γέλασα κατά όπως σου πρέπει…
Κάπως έτσι πρέπει να ’ναι και η ζωή.
Κλαις … Γελάς …Θυμάσαι…
Κλαις, γελάς, θυμάσαι…ανάμεσα σε άδειες κούπες του καφέ και γεμάτα τασάκια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου